Την Πολυκατοικία σας μέσα…

Ακόμα μία δύσκολη νύχτα πέρασε μετά κόπων και βασάνων! Αφού έκανα μεγάλη προσπάθεια για να κοιμηθώ (με παρέα τον πονοκέφαλο) και αφού τα κατάφερα ξύπνησα ξανά μετά από μια ώρα (με χειρότερο πονοκέφαλο) και ένα σουρεαλιστικό όνειρο (που τρέχα γύρευε τι να σημαίνει…)
Τέσσερις δείχνει το ρολόι στο χέρι και τα νεύρα μου κρέμονται από την λάμπα του δωματίου! Πρέπει να ηρεμήσω δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αλλά ούτε και η τελευταία…

Το παίρνω απόφαση, σηκώνομαι, φτιάχνω ένα χαμομήλι, κάθομαι στον κομπιούτορα, και ψάχνω πως να κάνω το msn να ανοίγει το e-mail με τον Mozilla!
Το βρήκα ήπια το χαμομήλι μου έκανα και κανα δυο τσιγάρα έχει πάει η ώρα πέντε και είκοσι!

Σκέφτομαι ‘Εντάξει ηρέμησε δεν έχεις να κάνεις κάτι αύριο οπότε μπορείς να κοιμηθείς μέχρι ότι ώρα θέλεις!’
ΧΑ σε γελάσανε! Η βουλγαρο-οικογένεια από κάτω έχει άλλα σχέδια για σένα!

Δεν υπήρξα ρατσιστής αλλά από τότε που πάτησα το πόδι μου σε αυτή τη καταραμένη πολυκατοικία έχω σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνω!

Δώδεκα η ώρα και ξυπνάω από τι άλλο;;; Από τα βουλγαρο-bit της κόρης του βούλγαρου! Ο οποίος στο παρελθόν είχε έρθει να μου κάνει παρατήρηση γιατί έκανα παρατήρηση στην οικογένεια του και ότι εγώ κάνω φασαρία όλη την ώρα με τα τραγούδια μου και τις μουσικές μου(!?!?!?) (τώρα να πως γίνεται κάποιος ρατσιστής)

Για μισό λεπτό ρε παιδιά! Εντάξει ας πούμε ότι μετά τις τόσες φασαρίες που κάνατε και εντός κοινής ησυχίας τις κόψατε γιατί τα μάτια μου πεταγόντουσαν έξω από τις φωνές αλλά με ποιο δικαίωμα με ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙΣ να πληγώνω τα αυτιά μου με την κωλομουσική;;;; (σκυλοτραγουδα στα βουλγάρικα όχι να πεις τίποτα παραδοσιακό)

Διότι μπορεί να μην είναι ώρα κοινής ησυχίας αλλά δεν μπορείς να βάζεις και μουσική τόσο δυνατά (και μιλάμε για πολύ δυνατά) ώστε να μην μπορώ να «προφυλάξω» τα αυτιά μου και την ψυχική μου ηρεμία! Αυτό λέγεται ηχορύπανση και είναι και παράνομο!

Και άλλα πολλά συμβαίνουν σε αυτό εδώ το κτίσμα αλλά ένα ένα την φορά!
Εγώ πάντα σε μονοκατοικία έμενα και το πόσο με κούρασε η συγκεκριμένη πολυκατοικία δεν λέγεται!

Υ.Γ Φυσικά και όλος αυτός ο χαμός με την «μουσική» έγινε μέχρι να σπάσουν τα νεύρα μου και να σηκωθώ από το κρεβάτι…λες και με παρακολουθούν κάθε φορά! Μόλις έκανα τον καφέ μου και έκατσα να τα γράψω να ξεθυμάνω σταμάτησαν…

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΟΥ