Μουσικά: Η πρώτη «φρίκη»

Μιας που το έπιασα το μπλογκ ας συνεχίσω με τα μουσικά που άφησα στη μέση!

Είναι κάπως πολλά και θα τα γράψω σε παραπάνω από ένα μέρη μην μπερδευτούμε!(όχι πως διαβάζει κανείς τις σαχλαμάρες που γράφω αλλά άμα τύχει σε κανέναν άνθρωπο μη χάσει την μπάλα!)

Είχα σταματήσει λοιπόν εκεί που θα πήγαινα για την πρώτη πρόβα!
Απόγευμα λοιπόν δίνουμε ραντεβού σε μια πλατεία. Έρχεται με το αυτοκίνητο ο Γιάννης και πηγαίνουμε σπίτι του!

Ξεκινάμε να συζητάμε για το τι κομμάτια θα παίξουμε και εδώ έρχεται το πρώτο ΣΟΚ. Η λέξεις που με έκαναν να αηδιάσω ήταν δύο! (Χατζηγιάννης και χαζοποπ)
Εγώ δεν ήθελα ούτε το όνομα του, του άτεχνου, να ακούω …(το γιατί άτεχνος όποιος έχει απορία να του τι λύσω με άλλο ποστ!) τώρα έπρεπε να το τραγουδήσω κιόλας αλλά ανάθεμα τα καταραμένα τα λεφτά!

Και έτσι πρόδωσα μια ακόμα από τις «ρομαντικές» μου απόψεις…(ότι δεν θα ασχοληθώ με κάτι το οποίο θεωρώ αίσχος μόνο και μόνο για τα λεφτά) Ντρέπομαι και ντρέπομαι και πάρα πολύ μάλιστα…

Και έτσι μαζί με διάφορα έντεχνα και ροκ κομμάτια μπήκαν και πολλές και διάφορες σάχλες τις οποίες έβλεπα ότι δεν μπορούσα να αποφύγω.

Και έτσι άρχισαν οι πρώτες πρόβες με διαφωνίες(σε πολλά…) και ακατονόμαστους ερμηνευτές…

Συνεχίζεται!